Optymalna wielkość przedsiębiorstwa

Rys. 74. Optymalna wielkość przedsiębiorstwa – rysunek poglądowy

Jednostkowy koszt inwestycyjny spada ze zwiększaniem mocy produkcyjnych (całkowite nakłady inwestycyjne rozkładają się na większą produkcję). Natomiast jednostkowy koszt eksploatacyjny rośnie ze zwiększaniem produkcji (wytworzenie większej liczby produktów pochłania więcej czynników produkcji i zaczynają występować menedżerskie niekorzyści skali produkcji, ale pojawia się efekt skali, efekt zakresu, specjalizacji produkcji). W punkcie przecięcia dwóch krzywych występuje optymalna wielkość produkcji (n_opt), która implikuje wielkość organizacji. Ustalenie wielkości firmy determinuje in statu nascendi możliwości uzyskania minimalnych kosztów produkcji w przedsiębiorstwie z uwagi na skalę produkcji (w krótkim okresie). Należy podkreślić, że przebieg krzywej jednostkowych kosztów produkcji zależy od branży (rodzaju produkcji, efektywności technologii) i w zależności od siły oddziaływania poszczególnych czynników determinujących wielkość kosztów przeciętnych, krzywa kosztów przeciętnych może mieć różny kształt choć najczęściej jest to kształt litery U. Wielkość produkcji (dla długiego okresu), przy której krzywa kosztów przeciętnych przestaje opadać określa się mianem Minimalnej Skali Produkcji. Znajomość Minimalnej Skali Produkcji jest istotną wskazówką o możliwości uzyskania przewagi strategicznej w branży.